Wij zijn enorm blij dat wij hebben gekozen voor Humanfirst, die reis naar Istanbul voor ons hebben verzorgd en waar wij dokter Cem hebben ontmoet. Graag willen wij deze bijzondere ervaring met jullie delen. In 2012 kregen wij te horen dat wij nooit op de natuurlijke manier een kindje konden krijgen. Natuurlijk stond onze wereld op zijn kop. Iets wat je zo graag wil, lijkt ineens zo ver weg.
Al gauw hadden we gekozen voor het ziekenhuis in Groningen. Zij werken samen met het ziekenhuis in Emmen waar alle vervolgonderzoeken plaatsvonden. Uit deze onderzoeken werd duidelijk dat we voor de icsi-behandeling in aanmerking kwamen. De eerste ronde was met mijn eigen cyclus. Dit mocht ik 6 keer ondergaan en stond gelijk aan 1 gestimuleerde behandeling. De reden dat we hiervoor kozen, was omdat ik nog zo jong was. Het risico was wel dat het follikel niet aanwezig was of niet goed was. Twee keer was het niet aanwezig, wat natuurlijk een grote teleurstelling was. Vier keer zat er een goed eitje. Wat waren we elke keer weer blij. Al deze eitjes waren bevrucht en elke weer teruggeplaatst. En elke keer was het weer zo’n teleurstelling dat het niet goed was gegaan. Maar we gaven de moed niet op.
In juni 2013 zijn we begonnen met een gestimuleerde cyclus. Door alle stress is deze behandeling stopgezet. Eerst lekker op vakantie dan zien we wel weer verder. In oktober hebben we de behandeling weer opgepakt. Hoofd weer helemaal leeg en we konden er weer tegenaan. Hormonen spuiten en hopen dat het allemaal gaat zoals het zou moeten gaan. 14 follikels, 7 rechts en 7 links. Op de dag van de punctie was ik echter wel blij dat de follikels eruit werden gehaald. Ik kon nauwelijks nog lopen en het was behoorlijk pittig. In Nederland doen ze de punctie zonder narcose. Deze punctie is zo pijnlijk geweest dat ik een aantal dagen niet heb kunnen lopen. Voor mijn vriend was het verschrikkelijk om te zien dat ik erg veel pijn leed. Er zijn twee goede embryo’s uitgekomen die ieder afzonderlijk zijn teruggeplaatst en helaas allebei zonder resultaat. Voor ons was het even helemaal klaar. Dit was voor ons beide een traumatische ervaring. We hadden daarom besloten om een jaar te gaan genieten van elkaar, maar ook van alles wat er om ons heen gebeurde. We hadden anderhalf jaar stil gestaan.
In december 2014 begon het bij mij weer te kriebelen. Wat voor opties hadden we nog? We hadden nog één poging en die wilde ik absoluut niet in Nederland doen. Geen stress van heen en weer rijden naar het ziekenhuis voor echo’s en al helemaal geen punctie zonder narcose. Na wat research kwamen we bij Humanfirst en ik werd gelijk enthousiast. Ik heb me aangemeld en al gauw werd ik gebeld door de directrice Evren . Een heel vriendelijke vrouw waardoor ik er gelijk vertrouwen in had. We zouden in februari gaan maar mijn vriend was er toen nog niet aan toe. Het werd mei.
Mei 2015, wat was het spannend. Onze laatste poging, maar we hadden er alle vertrouwen in. Alles was voor ons geregeld. Het hotel, de reis, we kregen een gastvrouw en onze eigen chauffeur. We hebben echt helemaal niks hoeven regelen. Dayon was super! Alle ziekenhuisbezoeken werden geregeld en Dayon ging overal mee naartoe. Als je het even niet begreep, hielp ze ons en hield alles bij; van medicijnen tot de grootte van de follikels. De dokter was ontzettend aardig en erg vakbekwaam. We voelden allebei dat het goed ging komen. Ik had 19 follikels, mede door de rust in mijn hoofd en de rust van het niet meer vliegen en rennen. We konden ons volledig focussen op de behandeling. En dan natuurlijk nog de punctie, die dit keer onder narcose was. Wat fijn dat je dan niks voelt van een punctie. Na de tijd heb ik wel wat pijn gehad maar dat hoort er nu eenmaal bij. Er zijn uiteindelijk zes follikels bevrucht waarvan er twee zijn over gebleven. Deze zijn beide teruggeplaatst.
En de afloop? We kunnen met trots en blijdschap zeggen dat we nu de 12e week in gaan van de zwangerschap. Trots, blij, maar ook ontzettend dankbaar! We willen Humanfirst , Evren, Dayon en dokter Cem daarom ook met heel ons hart bedanken voor de goede zorg. Wij hebben de hoop nooit opgegeven en ik hoop dat we een inspiratiebron voor velen zijn want ik kan iedereen Humanfirst aanraden.
Heel veel liefs,
Marle en Erwin