Nadat ik in 2016 op natuurlijke wijze zwanger en mama ben geworden, kreeg ik maar in de jaren erna geen positieve test. Na 1,5 jaar vond ik dit vreemd en maakte ik een afspraak bij mijn huisarts. Vanwege onze leeftijd toen (21 & 27) vonden ze dit niet raar en zou het vanzelf wel komen. Advies gekregen om nog 6 maanden te proberen en als het dan niet lukt om terug te komen. Na 6 maanden weer een afspraak gemaakt omdat ik nog steeds geen positieve test had, en kreeg toen pas een doorverwijziging naar de gynacoloog in het ziekenhuis. Na de eerste afspraak werd er weer gezegd dat ik 3 maanden moet proberen en alles bij moet houden. (Net alsof ik dit eerder niet had gedaan maargoed). Na 3 maanden weer terug gekomen en toen begon mijn reis.
Als eerst werd alles bij mij gecontroleerd, alles was in orde, bij mijn man was ook alles in orde. Ze vonden het gek dat het niet lukte, dus werden mijn eileiders doorgespoten, dit was ook in orde. Hierna volgde onze IUI traject. In totaal 5 x een iui gehad, waarvan GEEN van de pogingen is gelukt. Hierna mocht ik eindelijk na 3 jaar beginnen met IVF. Vol goede moed stapte ik dit traject in.
IVF TRAJECT IN NEDERLAND 2020
Tijdens de punctie zijn er 21 eicellen uitgekomen, waarvan er 15 waren bevrucht en uiteindelijk 9 ‘’ goede ‘’ embryos zijn uitgekomen. Het moest lukken dacht ik bij mezelf 1 van deze 9 moet toch wel blijven plakken? Maar helaas was dit niet zo. Ik heb in totaal 7 terugplaatsingen gehad, waarvan ik van 5 van de terugplaatsingen zwanger ben geworden. Helaas eindigde dit allemaal in een vroege miskraam met 5/6 weken. Volgens de artsen niks geks, en had ik gewoon dikke pech want ik kreeg alleen maar goede embryos terug. Dit maakte me zo verdrietig en zo in de war. Hoezo bleef er geen een goed? Volgens mij lag het aan de embryos. Ik werd er elke keer zwanger van maar eindigde elke keer in een miskraam. Voor mij gevoel klopte hier iets niet, maar de artsen zagen niks geks. Na zo een lange tijd in een traject zakte de moed in mijn schoenen. Ik snapte er helemaal niks van. Ook de blijschap eerst van de positieve testen, wat daarna eindigde in verdriet en boosheid. We waren inmiddels ook al 5 jaar verder zonder resultaat.
Ik ben hierna verder gaan zoeken naar klinieken in het buitenland. Ik voelde mij niet serieus genomen in het ziekenhuis. Ze deden er heel cool over en volgens hun was het gewoon dikke pech. Om dit te horen te krijgen na 5 jaar zonder resultaat en veel tranen en hormonen verder vond ik het tijd om verder te gaan zoeken en wilde ik absoluut de 2 embryos die over zijn gebleven niet teruggeplaats krijgen. Alle andere embryos sloegen bijna allemaal positief aan, alleen eindigde het na 1,5 week negatief in een miskraam. Mijn lichaam kon dit niet meer aan zowel geestelijk en lichamelijk. Op internet kwam ik humanfirst tegen en zo begon mijn 2de avontuur.
Ik was gelijk na het lezen zo positief en had zin om zsm het ivf traject te starten. Contact gehad met de liefste vrouw ( evren) die alles zo goed uit had gelegd, ik voelde mij meteen op mijn gemak en had dit keer een super goed gevoel, ondanks dat ik nog niet eens een afspraak had gemaakt haha! Ik belde mijn gynacoloog op en vertelde dat ik mijn 2de IVF poging in Istanbul wilde gaan doen. Helaas ging dit gesprek niet zoals gehoopt, want ik kreeg geen doorverwijzing die ik wel nodig had voor mijn verzekering. Dit omdat ik nog 2 embryos in de vriezer had dus 2 kanzen volgens hem. Ik legde uit dat ik het niet aankan om de overige 2 embryos teruggeplaats te krijgen omdat ik weet dat dit zal eindigen in een miskraam. Mijn lichaam was op. Helaas geen begrip hiervoor en kreeg ik geen doorverwijzing. Mijn droom zakte weg, want zonder doorverwijzing krijg je de poging niet vergoed van de verzekering.
Ik heb hierna nog een terugplaatsing laten doen in nederland van de embryos die ik nog in de vriezer had. Je raad het al, weer een positieve test, maar helaas weer rond de 6 weken een miskraam. Ik was er nu echt klaar mee omdat ik me gewoon niet serieus voelde genomen. Ik was ervan overtuigd dat er een fout zat in de embryo, maar volgens hun was alles in orde. Gevraagd of de laatste embryo een onderzoek kunnen doen om te achterhalen wat er aan de hand is, maar dit werd ook niet gedaan. Ze werkte met alles tegen… en dit was de druppel voor mijn man en ik. We waren er helemaal klaar mee en besloten om alles uit onze eigen zak te gaan betalen. Onze wens voor een tweede kindje was zo groot en na zoveel jaar geen resultaat besloten we naar istanbul te gaan.
IVF TRAJECT ISTANBUL 2022
Nadat alles in nederland met Evren was besproken en ze ons zo goed had geholpen en begeleid, kon ik starten met stimuleren. Dit deed ik in nederland omdat ik hier al ervaring mee had. Wij hebben gekozen voor de 10-daagse reis en zo stapte we eind september het vliegtuig in naar onze droom voor een tweede wondertje. We hadden een hotel naast het ziekenhuis wat ideaal was. In het ziekenhuis werden we zo goed ontvangen en geholpen. Iedereen was zo lief en gunde je het beste ( wat ze ook deden). Hier kan nederland heel veel van leren. Ze werken in het ziekenhuis ook super hygiënisch en mijn gevoel zei gewoon dit word hem! Had er alle vertrouwen in dat alles goed zou komen. Dr cem weet wat hij doet! Ik hoef hier geen heel verhaal over te vertellen, maar wat een topper is deze man.
PUNCTIE EN TERUGPLAATSING
Nadat mijn eitjes goed waren was het tijd voor de punctie. Dit werd ook nogmaals zo goed gedaan. Zo hygiënisch en zo proffesioneler dan wat ik gewend was in nederland. De dagen erna werd ik op de hoogte gehouden hoe het met mijn enbryos ging ( wat is super fijn vond). En toen kwam de dag van de terugplaatsing. Ik heb ervoor gekozen om 2 embryos teruggeplaats te krijgen en zo vlogen we de zelfde dag terug naar nederland waarna de 2 spannendste weken volgden.
TEST MOMENT
Ik ben natuurlijk net zoals vele altijd doen eerder begonnen met testen, en na 10 dagen na tp had ik een positieve test in mijn handen. Ik had dit ook wel verwacht, maar voor mij begon nu juist de spannende weken. Het ging altijd mis bij 6 weken dus heb tot die week elke dag lopen testen en 4 x bloedgeprikt. Alles was positief en hcg liep mooi op. Is het dan dit keer echt gelukt? En dan nog spannender zijn het er 1 of 2 ?
Bij 6 weken ging ik uit eten met mijn man en toen we naar huis reden en ik uit de auto wilde stappen voelde ik een plas naar beneden lopen. Ik voelde mij opeens beroerd, misselijk en wilde niet kijken of het bloed was. Maar het liep letterlijk langs me beneden en ik vloeide zoveel en heel heftig dat ik uitging van het ergste. Ik dacht dit is einde verhaal en begon te huilen en nam een douche. Ik heb 3 uur lang hartstikke veel gebloed dat ik dacht dit is toch niet goed??… na 3 uur is het bloeden gestopt en wachte ik nog 4 dagen voordat ik een echo afspraak had gemaakt. Nog meer dagen in onzekerheid, maar alsnog was ik positief !
DAG VAN DE ECHO
Nadat echopraktijk een dikke uitloop had en ik nog 1,5 uur moest wachten op moment van de waarheid was ik eindelijk aan de beurt. En ja hoor daar zagen we het hartje kloppen! De bloeding kon ze niet verklaren maar ik denk dat het het andere vruchtje was wat niet is blijven plakken. Ik was superblij en zat letterlijk op een roze wolk! Hierna volgde meer echos en alles was goed. Zowel de 13 weken echo als de 20 weken echo. De tijd is zo gevlogen dat ik inmiddels 37 weken zwanger ben en nog steeds niet kan geloven dat we binnenkort onze baby kunnen vasthouden ( na 7 jaar ) waar we zo naar verlangde.
Ik raad iedereen met een zwangerschapswens aan om direct na istanbul te gaan en geen traject in nederland te starten. Wat een fijne ervaring hebben we gehad! En ondanks dat ik nog niet bevallen ben zijn we al aan het plannen voor een tweede ivf behandeling bij humanfirst.
Wij willen het hele team van het ziekenhuis, dr.Cem , Evren en onze gastvrouw Nida heel erg bedanken voor de fijne tijd en begeleiding! We hopen jullie weer snel te zien voor baby nr 3 !
Ps; wij raden zeker aan om een gastvrouw te nemen (Nida). Ze heeft ons superveel geholpen en begeleid. Echt een aanrader en een superlieve vrouw die haar werk met veel plezier doet!