Na jaren van ziekenhuis in, ziekenhuis uit, operaties, ivf, icsi, werd ik een beetje radeloos; wat moet ik nou doen, toch maar erbij neerleggen of toch mijn hart en gevoel volgen, want niet geschoten blijft altijd mis!

Na eerdere behandelingen en drie pogingen in Groningen, waar alles goed verder was, deed ik een poging in Brussel. Helaas maar deze ervaring was depri ten top! Ziekenhuis was grijs gebouw, waar je niet bepaald vrolijk van werd! Al snel bekroop ons het gevoel van “een nummer zijn” in plaats van een patiënt, die geholpen wil worden. Deze ervaring rijker en mislukte poging deed mij op internet belanden (en dat wil wat zeggen, want internet en ik gaan echt niet samen!) En daar kwam ik uit op Human First en dus Istanbul! Turkije dus……..Eerste gedachte is toch;”wat moeten we in Turkije?” Turkije ken ik van Alanya, Antalya, Marmaris, altijd zon, all-inclusive en gladde jongens…… Maar weer realiseer ik me dat ik bevooroordeeld ben en niet mag generaliseren!