We trouwden op een vroege leeftijd en we wisten gelijk dat we later kinderen zouden willen. We dachten eerst 2 jaar genieten van ons huwelijk samen. Zelfs eerder dan 2 jaar besloten we om te proberen. Het lukte maar niet. We waren al ruim een jaar verder. Na aantal testjes dat we moesten doen, kwamen we erachter dat we alleen op 1 manier kinderen konden krijgen. Dat was IVF of ICSI. Gelijk besloten wij om te starten met de behandeling. We hebben toen 3 behandelingen gehad in Nederland, zonder succes.

Ons verhaal begon net als vele anderen met een kinderwens. Maar voor de kinderwens hadden wij geen haast daarmee omdat wij dachten dat het op elke moment na het stoppen met de pil zwanger kon raken. Helaas liet de wens lang op zich wachten. Na ongeveer 3 jaar bezig te zijn geweest met de kinderwens op de natuurlijke wijze besloten wij uiteindelijk langs de huisarts te gaan.
 
De huisarts heeft ons verwezen naar het ziekenhuis om daar verder te laten onderzoeken. Eerst werd er een zaadonderzoek uitgevoerd bij mijn partner die goed bleek te zijn en vervolgens werd ik onderzocht op alle factoren wat je maar kan bedenken. Na allerlei onderzoeken bleek er bij mij ook geen oorzaak gevonden te kunnen worden, we waren blij maar snapten tegelijkertijd ook niet waarom het dan niet lukte.  

Een aantal jaar geleden stopte ik met de pil, in de hoop dat wij na een tijdje zwanger zouden worden. Maar helaas werd ik maar niet zwanger. Ik ben toen naar de huisarts geweest en zij heeft mij doorverwezen naar het ziekenhuis. Hier zijn er onderzoeken gedaan en daaruit bleek dat wij toch medische hulp nodig zullen hebben om zwanger te worden. 
Maar het ziekenhuis in Nederland voelde niet vertrouwd. Zij konden nooit duidelijke antwoorden geven op onze vragen, tussen de afspraken in zat vaak veel tijd waardoor het allemaak erg lang duurde. Het voelde alsof wij een ‘nummertje’ waren. 

Een wens die na 6 jaar uitkomt..

Waar zal ik beginnen.. Mijn man en ik zijn in 2017 gelukkig getrouwd en wij wisten samen al direct dat wij een kinderwens hebben, maar helaas was dat niet vanzelfsprekend, want na ongeveer anderhalf jaar ben ik direct doorverwezen naar een fertiliteit kliniek.

Vol hoop ging ik in 2018 naar de kliniek in Hengelo en moest ik eerst beginnen met allerlei onderzoeken. Gelukkig hadden wij te horen gekregen dat er geen problemen waren en bij ons beide er niets ernstigs te zien was. Toch ga je je dan afvragen waarom het dan uitblijft.. voor mijn gevoel ging de tijd snel en elke mislukte poging na volle verdriet pakte ik weer mijzelf op en ging ik weer voor een nieuwe poging, hopen dat het wel lukte.. na ongeveer 7 terugplaatsingen met IVF was mijn lichaam op en heb ik uiteindelijk voor gekozen om even te pauzeren en te genieten van mijn leven en werkte ik tussendoor.