Een wens die na 6 jaar uitkomt..

Waar zal ik beginnen.. Mijn man en ik zijn in 2017 gelukkig getrouwd en wij wisten samen al direct dat wij een kinderwens hebben, maar helaas was dat niet vanzelfsprekend, want na ongeveer anderhalf jaar ben ik direct doorverwezen naar een fertiliteit kliniek.

Vol hoop ging ik in 2018 naar de kliniek in Hengelo en moest ik eerst beginnen met allerlei onderzoeken. Gelukkig hadden wij te horen gekregen dat er geen problemen waren en bij ons beide er niets ernstigs te zien was. Toch ga je je dan afvragen waarom het dan uitblijft.. voor mijn gevoel ging de tijd snel en elke mislukte poging na volle verdriet pakte ik weer mijzelf op en ging ik weer voor een nieuwe poging, hopen dat het wel lukte.. na ongeveer 7 terugplaatsingen met IVF was mijn lichaam op en heb ik uiteindelijk voor gekozen om even te pauzeren en te genieten van mijn leven en werkte ik tussendoor.

Beste lezers hierbij wil ik ons verhaal met jullie delen, onze ervaring beleving en alles erom heen. Het was ontzettend moeilijk om dit uit te werken, want er komen veel emoties en verdriet weer naar boven... Mijn man en ik zijn sinds 2013 getrouwd, meteen besloten we dat we de aankomende jaren geen kindjes willen, om te genieten van onze huwelijk samen zijn en alles op de rit te krijgen. 

We hebben heel veel mooie landen bezocht en heel veel mooie ervaringen opgebouwd. Alle koppels om ons heen hadden al een baby of in verwachting, wij dachten oh nee is ons nog te vroeg. In tussen tijd hadden wel 2 huizen samen gekocht, ons carrière opgebouwd we waren ontzettend gelukkig samen. 

In Nederland waren we al een tijdje bezig voor een tweede kindje. Na verschillende onderzoeken kwam eruit dat ik onverklaarbaar onvruchtbaar zou zijn. Het enigste wat ze vonden was een afgesloten eileider aan de linkerzijde. Na 7 IUI overgegaan op IVF met als resultaat 8 eitjes, helemaal blij waren we. Toen we op de dag van terug plaatsing hoorde dat de andere 7 het niet gehaald hadden, zonder enige reden of uitleg gingen we beide met een dubbel gevoel het ziekenhuis uit. 

Vervolgens op naar de volgende poging waarbij ze al meerdere keren lieten vallen dat, zou ik kans willen maken, ik echt zou moeten afvallen. Zo gezegd, zo gedaan dus in een korte periode 7 kilo afgevallen. Maar beide bleven we een beetje een vreemd gevoel houden bij het ziekenhuis en bij onze behandelende gynaecoloog. Een soort lopende band werk, een nummertje zonder persoonlijk randje. Ook de onduidelijkheid speelde op, waarom lukt het niet terwijl we al een gezonde dochter op de wereld gezet hebben onder enige hulp...