Jolanda & John

Na jaren van ziekenhuis in, ziekenhuis uit, operaties, ivf, icsi, werd ik een beetje radeloos; wat moet ik nou doen, toch maar erbij neerleggen of toch mijn hart en gevoel volgen, want niet geschoten blijft altijd mis!

Na eerdere behandelingen en drie pogingen in Groningen, waar alles goed verder was, deed ik een poging in Brussel. Helaas maar deze ervaring was depri ten top! Ziekenhuis was grijs gebouw, waar je niet bepaald vrolijk van werd! Al snel bekroop ons het gevoel van “een nummer zijn” in plaats van een patiënt, die geholpen wil worden. Deze ervaring rijker en mislukte poging deed mij op internet belanden (en dat wil wat zeggen, want internet en ik gaan echt niet samen!) En daar kwam ik uit op Human First en dus Istanbul! Turkije dus……..Eerste gedachte is toch;”wat moeten we in Turkije?” Turkije ken ik van Alanya, Antalya, Marmaris, altijd zon, all-inclusive en gladde jongens…… Maar weer realiseer ik me dat ik bevooroordeeld ben en niet mag generaliseren!

Na de site gelezen te hebben spreekt die kliniek mij aan en is de eerste indruk goed. Maar je bent en blijft Nederlander en dan ook nog een Groningse, dus eerst de kat uit de boom kijken! John erbij gehaald en zei: Ja, Jolan ziet er goed uit, maar is het wat? Bellen kan geen kwaad en dus met Humen First gebeld. Hoorde zeer professioneel aan en vooral: geen wachtlijst! Wat? Zeg ik; Geen wachtlijst? Pluspunt voor Turkije!

Ondertussen op mijn werk weer collega zwanger. Weer blij zijn voor een ander. Leuk voor haar, maar ben het liever zelf!! Op mijn werk zijn alleen vrouwen, dus extra zwaar; En geloof me, begrip is er, maar tot zover, want iedereen heeft kinderen en ikke 36, dus de tijd begint ook nog eens te dringen………..

Na niet lang nadenken hebben we een afspraak gemaakt en na toezending van onze medische dossiers wordt alles in werking gezet: Turkey, here we come!! We vliegen met KLM, detail, maar toch………..Aangekomen in Istanbul worden we opgewacht door de Nederlands sprekende gastvrouw, wat al heel prettig is. Ze begeleidt ons naar het hotel, waar we de eerste dagen zullen doorbrengen, afgewisseld met bezoekjes aan de kliniek. Iedere keer komt ze ons bij het hotel afhalen, lopen naar de boot, die ons naar de Aziatische kant van Istanbul brengt, waar de kliniek ligt; dan een stukje met de taxi. Alles wordt door de gastvrouw betaald, want dat is bij de trip inbegrepen.

De eerste ontmoeting met Dr. Cem Demirel is zeer hartelijk, de kliniek is werkelijk top, zeer modern en overtreft onze stoutste verwachtingen dus! Ook heel professioneel en ze leven zeer met je mee, inclusief onze lieve gastvrouw. Echt geweldig!! Dr. Cem doet vanaf het eerste onderzoek alles zelf en is zeer betrokken. Ook dat hadden we nog niet eerder meegemaakt! Hij bekijkt de baarmoeder, wat kan er mis gaan en hoe kunnen we dit het beste laten slagen. Ook de punctie, de “pick-up”, het weghalen van de eicellen is bij mij heel pijnlijk, want de eierstok ligt wat achter de baarmoeder. Geen probleem, zei Dr. Cem, want kan altijd met narcose. Ook dat was nieuw voor mij….Weer pluspunt voor Turkije!

Uiteindelijk 12 eicellen weggehaald en dat is, gezien het feit, dat ik maar een eierstok heb, een geweldig resultaat. Dan wordt het zaad van mijn John erbij gebracht en dan maar afwachten wat ervan terecht komt. Totaal zijn er 9 bevrucht, 9 embryo’s van zeer goede kwaliteit….Dat is echt wel veel voor mijn doen!! Zoveel nog nooit eerder gehad……Op de dag van de terugplaatsing, de “transfer” is Dr. Cem niet al te positief. De baarmoeder is te vochtig. We vliegen terug naar Nederland en mogen 12 dagen later de test doen…Negatief!!!! De teleurstelling is wederom heel groot, maar houden ons vast aan wat Dr. Cem ons vertelde, toen wij teruggingen: Mocht het mislukken, dan is dat niet het einde! En we hadden zo’n goed gevoel bij deze man, vraag niet waarom, maar hij is zo betrokken en heeft zich zo vastgebeten, dat je vanzelf deze man gaat respecteren!! Na telefonisch en e-mail kontakt (jazeker het 06-nummer van Dr.Cem , want hij wil voor ons 24 uur bereikbaar zijn). Hij wil graag een kijkoperatie doen, dat kan ook wel in Nederland. En dan zeker hier over een jaar aan de beurt. Dat doen we niet en gaan weer naar Istanbul, zodat Dr. Cem precies dat kan onderzoeken wat hij wil onderzoeken.

De kijkoperatie levert gelukkig niets bijzonders op, anders dan wat Dr. Cem ons nu gaat voorschrijven aan medicijnen, zodat uit de terugplaatsing van de nog ingevroren embryo’s een zwangerschap kan volgen! Terug in Nederland wordt het dus wachten op de volgende menstruatie, weer aan de medicijnen om het baarmoederslijmvlies dikker te laten worden. Ook continu kontakt met Dr. Cem en dan een echo laten maken om de dikte te laten bepalen. Na het zien van de via e-mail toegezonden echo spreekt Dr.Cem met ons de datum af, waarop de “transfer” kan plaatsvinden. Vrijdag’s naar Istanbul gevlogen, half 2 aangekomen, half drie in kliniek, vijf uur terugplaatsing, vanzelfsprekend door Dr.Cem zelf en om acht uur zaten we heerlijk aan de avonddis. Zaterdagochtend is de gastvrouw nog naar het hotel gekomen om afscheid te nemen en ‘s avonds om 8 uur waren we weer thuis.

Weer die spannende 14 dagen en dan……….ZWANGER!!!!!!!! Heb heel wat urinetests gedaan, want wilde het steeds maar niet geloven…………….. Maar het is echt waar……………Ben nu, terwijl ik dit schrijf 10 weken en alles gaat goed.

Natuurlijk is de plaats waar zo’n poging gelukt de beste , maar ik heb verschillende pogingen in verschillende plaatsen gedaan, dus meen erover te kunnen oordelen. We hopen in maart naar Istanbul te gaan om Dr. Cem de gelegenheid te geven ook zelf een echo te doen; want hij en niemand anders dan hij is de man!!! En we gaan natuurlijk ook mijn dikke buik aan de gastvrouw en de andere medewerkers van het ziekenhuis laten zien. Wij zijn trots en dat mogen zij ook zijn en dat willen we graag met hun delen!!!

Jolanda en John