Ik ben ontzettend blij dat wij gekozen hebben voor ivf in Istanbul bij Human First. Bij deze wil ik graag mijn ervaring met jullie delen, omdat ik een sterke kinderwens had samen met mijn man. Ik hoop dat jullie een beetje geholpen/gesteund worden door mijn verhaal hier. Zelf was ik 23 jaar toen ik dacht aan IVF. Omdat het allemaal zolang duurde: mijn kind werd 1 toen 2 en toen 3 en nog steeds geen broertje of zusje. Mijn man daarentegen was heel wat nuchterder dan ik daarin. Hij dacht het komt als het komt.
De dokter zei telkens hetzelfde: je bent nog jong, tijd zat en gewoon blijven proberen. Maar ik wilde niet dat mijn eerste kind veel ouder zou zijn dan de opvolger/ster. Kortom mijn man overgehaald. Human First belde mij gelijk nadat ik me via de website had aangemeld. Heel toevallig kwam ik via Google op de site. Ik had vast iets met IVF buitenland getypt. Waarom wilde ik in het buitenland? Ik dacht ten eerste in Nederland zijn ze al zo traag en mijn dokter verwijst mij niet zo gauw door aangezien mijn leeftijd. Dus laat staan als ik voor IVF zou willen gaan. Later toen ik echt alle afspraken vast had gelegd met Human First had ik mijn dokter hier nog over gesproken. Die zei ook weet je dit wel zeker. En heb je alle voor en nadelen bekeken. Maar er waren meer voordelen dan nadelen. Tegenwoordig is IVF de normaalste zaak geworden, alleen praten mensen er niet graag over. Omdat er dan namelijk of iets niet soepel gaat bij de man of vrouw of beide. Mensen kijken er eerder negatief naar dan positief.
Maar toen ik alles had onderzocht dacht ik oké, ik ga denk ik wel moeite krijgen met spuiten in mezelf maar goed je wilt toch een kind??? De bevalling is tien keer erger (misschien dat ligt eraan). Evren sprak met mij over de telefoon. Een aantal maanden gingen hiervoor hoor, want wij moesten telkens in onze planning kijken wanneer het ons het beste uitkwam. Want wij gingen voor de 17 daagse reis. Ik heb vanaf dag 1 alles bijgehouden op mijn telefoon notitie. Het hielp mij therapeutisch en ik wilde deze ervaring bij details nooit vergeten.
Dayon, onze gastvrouw, leerden wij kennen op de eerste dag na onze aankomst. Een hele lieve vrouw die ik ook nooit zal vergeten. Alles werd goed uitgelegd, ze hielp mij met het onthouden van prikken. En als ik vragen had mocht ik haar 24 uur hierover bellen. Zo bereikbaar was ze. Dokter Arzu was degene die mij elke afspraak controleerde, de afspraken verliepen kort. Als je vragen had kon je die stellen in het Engels. Natuurlijk was Dayon erbij voor extra uitleg maar als je Engels spreekt en goed verstaat dan is dat prima te volgen.
Ze zijn in het Memorial heel vriendelijk, ons kind ging mee naar elke afspraak. Dayon en mijn man wachtten rustig tot ik klaar was met mijn controle qua groei van de eitjes. Zo wisten zij of ik meer Puregon moest toedienen of doorgaan om overstimulatie te voorkomen.
Als wij geen afspraken hadden in het ziekenhuis genoten wij van ons kind en Istanbul. We gingen elke dag wel op de kaart kijken van vandaag wordt het daar naartoe. Heen en weer van de Azië kant naar de Europa kant! Heel mooi allemaal.
Eerst dacht ik nog "oei die prikjes, dat gaat mij echt niet lukken" nou het lukte mij prima. Elke avond stipt op tijd geprikt zonder auw!!Ondertussen genoot ik wel van Istanbul hoor, wat een mooie stad zeg. Wel druk qua verkeer, maar echt een mooi culturele stad! Lekkere eten zat keuzes die je kunt maken daar... Echt ik meen het,, moest ik er nou over beginnen ik mis het gewoon!! De dag voordat de punctie was nam ik een ontspannende massage in het hotel, na mijn punctie wilde ik niet aangeraakt worden. Ik vond mezelf te fragiel:((( Maar na 1 dag lekker in bed liggen en een gezichtsbehandeling voelde ik mezelf herboren. Na de terugplaatsing was ik een klein beetje teleurgesteld want ik dacht dat onze bevruchte eitjes het allemaal zouden overleven tot de 5e dag. Want het voelde toen al alsof dat al mijn kindjes zijn. Na de terugplaatsing ging ik vroeg slapen, want de volgende ochtend zouden wij terug vliegen. En dan moet je maar wachten 2 weken ja 10 daagjes ongeveer op zijn vroegst. Uiteindelijk had ik 15 eitjes waarvan er 8 rijp waren en daarvan weer waren er 5 bevrucht en 1 hele sterke kanjer heeft het volgehouden tot de 5e dag van de terugplaatsing.
Mijn kleine blastocyste, wat een wonder boven wonder die nu al 14 weekjes groeit in mijn buik. Binnenkort mijn 20 weken echo spannend, maar ik heb mij altijd zorgen gemaakt en dat zal ik ook altijd blijven doen. Eerst maakte ik me zorgen over de groei van de follikels daarna de bevruchting daarna overleeft er überhaupt wel 1tje. Daarna krijg ik een miskraam? Daarna is het gezond? Maar dat komt natuurlijk omdat ik een geboren mama ben: zorgen maken om je kinderen. That's life maar toch geniet ik van al die momenten dat ik mama ben en weer mag worden van de 2e. Elk kind blijft uniek en bijzonder vinden jullie ook niet?
Heel veel sterkte toegewenst aan alle lezers. Van mezelf weet ik dat ik de ervaringen van anderen op de site wel meer dan 1 keer gelezen heb. Ik heb helaas niet te veel details kunnen melden want dan moet ik een boek schrijven over Human First!! Naar Istanbul gaan als je de mogelijkheid hebt, ze zijn echt geweldig. In de toekomst als ik geen derde kind spontaan kan krijgen dan boek ik blind bij Human First!!!
Blij dat jullie bestaan, zonder jullie had ik nog jaren geprobeerd en of hier nog jaren controles gehad. Mij zou het alleen depressief maken dus ik dank jullie voor het bestaan en jullie service.
Groetjes van het gelukkigste gezinnetje!!!!!!! ( die mede dankzij jullie compleet gemaakt is)
Februari 2014